Eg eri ein farligur føroyskur feministur. Tí frøddist eg um, at so nógv fólk luttóku á illa lýdda og nógv umrødda kvinnudegnum á Hotel Føroyum. Ikki tí, tá tiltakið av fyrstan tíð varð lýst, fanst eg eisini at kostnaðinum, og at tað var ein gerandisdag.
Men mótstøðan bráðtagnaði, tá kastratiónsforskrektu brølapurnar á Tinghúsvegnum fóru at leika í. Teir prógvaðu til fulnar, at ongantíð hevur ein kvinnustríðsdagur verið meira tiltrongdur enn júst í ár.
Og vónandi vóru teir á tann hátt óbeinleiðis atvoldin til, at hundraðtals nýfeministar vórðu floygdir á Oyggjarvegnum 8. mars, eftir tímar við messandi, humoristiskum og kveikjandi javnstøðu tep-talki, lekrum mati og matchandi smoothies í túsund-krónurs klassanum.
Varnaðist tú forrestin, at tá kostnaðurin fyri at hoyra Clinton varð kunngjørdur, tagnaðu allar atfinningar móti gívrastevnuni, sum onkur nevndi hana?
Danski rithøvundurin og feministurin Hanne Vibeke Holst sigur so rámandi: “Maktfull mannfólk fascinera, meðan maktfullar kvinnur provokera.”
Sum blaðkvinna upplivi eg av og á eitt fyribrigdið, sum eg rópi tríkantsinterview: Hetta er, tá eg og myndamaðurin fara út til eina uppgávu, og maðurin, sum eg geri samrøðu við, bara hyggur upp á og svarar myndamanninum, meðan vit práta! Hetta er serliga galdandi fyri leiðarar í privata vinnulívinum. Neyvan hevði hann sett eina kvinnu í leiðsluna!
Enn eru vit tíbetur tvey kyn, men við reyða kuffertinum og framkomnu tøknini er vandi fyri at mannfólk í alt størri mun gerast restframleiðsla her á fold: Hitt neyðuga frysta vit niður, meðan tað stuttliga liggur í songarborðinum!
Ingen kommentarer:
Send en kommentar