Herfyri tók ein vinkona heilt spontant til, meðan hon stóð og hampaði sær úti á gøtuni: Dagurin verður ein bumbusikkur fiasko, tá sokkabuksurnar eru ov smáar. Umframt, at vit brustu útúr, tók eg dyggiliga undir við henni. Og síðani havi eg hugsað um hetta um morgnarnar, tá eg siti og róti runt í sokkakurvini eftir einum heilum pari, tí allar eru skræddar og trongja til at fara til skraddara!
Aftur til tær ov smáu nylonsokkabuksurnar, har bibburnar altíð hava gravað seg ígjøgnum tunna toyið ytst á fótunum, tá teir, súrir og støvutir, verða rullaðar av um songartíð. Verri er at ganga í teimum allan dagin, meðan teir glíða niður og seta seg sum ein triumfbogi millum lørini, og beinini í haft og spenni. Akkurát sum, tá eg var smágenta og girafftrussurnar vóru eitt nummar ella tvey ov smáar, bibburnar stungu út og trussurnar gliðu upp.
Men nú, nøkur ár og kilo seinni, hava sokkabuksurnar enn ein brist: Teir hava ov lága talju, og rulla í heilum niður um dellurnar – og blubb - eg vissi meg um, at nalvablusumótin eisini dikterar í ommusliga og ósexuta sokkabuksuídnaðinum.
Og búkurin verður stappaður niður í aftur kjøtfarvaða nylonhelvitið við hvørja ljóskurv, tá eg bjartskygd, fyri ikki at siga optimistiskt, haldi uppá at súkkla í Havn.
Nú havi eg hoyrt, at til ber at spreya nylonsokkarnar á. Men tað er altso snýt fyri okkum, sum ikki brúka teir fyri at fáa lekran lit, men fyri halda tingunum soleiðis nøkulunda innanborða.
Ná, men eg kann bara síggja veruleikan í eyguni, og keypa nóg stórar sokkabuksur, og annars frøast um, at vinkonan og eg kunnu flenna eftir okkum sjálvum, og øðrum við. Sum tá vit hittu ein mann á ólavsøku, sum var so ovurfegin, tí hann hevði funnið uppá at lata seg í nylonsokkabuksur undir føroysku buksunum “tí tær skriða so illa!”
Nei tú, mannfólk kunnu allarnáðiligast sleppa at læna einar avlagdar, um teir skulu brúkast til at binda fyri svarta ruskposan.
Bara eitt er verri enn snillur súkklushorts: snillur í nylonsokkum – ylakk.
Ingen kommentarer:
Send en kommentar