KLUMMA: Eg havi altíð rindað skatt við gleði. Tí, í mun til meginpartin av heiminum eru Føroyar eitt vælferðaparadís, bygt upp av solidariskum og demokratiskum prinsippum. Vit hava ígjøgnum mong ár uppbygt eina skipan, har vit rinda nærum helmingin av inntøkuni í skatt, so vit hava rætt til ymsar ágóðar, tá á stendur.
So, tá fólk spyrja, um ikki tað er súrt at rinda nærum helmingin av allari inntøkuni í skatti, so havi eg altíð svarað nei, tí eg fái so nógv gott fyri hesar pengarnar:
Eg havi rætt til hjálp, tá eg verið gomul.
Eg havi rætt til hjálp, tá eg verið sjúk.
Eg havi rætt til feriu, tí øll eiga rætt til hvíld.
Eg havi rætt til barsil, um eg verið við barn.
Eg havi rætt til hjálp, um eg verið arbeiðsleys.
Alt hetta var júst endamálið við vælferðarskipanini – sum vit kenna hana her í Norðurlondum. Og tí rindi eg skatt við gleði.
Men, nú kemur tann stóra andsøgnin, sum eisini ger, at tað ikki altíð er so stuttligt at rinda skatt. Tí áðrenn eg veit av, nærkast tey nærum 50 prosentini teimum 60. Hetta er einar tveir minuttir eftir at lønin er komin inn.
Tá verður drigið av til eftirløn, til tá eg verið gomul.
Tá verður drigið av til sjúkrakassan, til tá eg verið sjúk.
Tá verður drigið av til feriu, tí eg havi rætt til hvíld.
Tá verður drigið av til barsilsgrunn, til tey sum verða foreldur.
Og tá verður drigið av til ALS, so eg kann fáa hjálp, um eg verið arbeiðsleys!!
Og eg sum helt, at skatturin skuldi tryggja meg, um/tá eg komi í eina støðu, har eg ikki longur eri før fyri at forsyrgja mær sjálvari. Hvar fer allur hesin skatturin? Føroyar ella Sicilia! Høvdu teir gomlu vita.
Ingen kommentarer:
Send en kommentar